202

არიანელთა მიერ დიონისე ალექსანდრიელის გამონათქვამის არგუმენტად მოტანა და ათანასე ალექსანდრიელის მიერ მისი განმარტება

ჩვენს წინა საუბარში უკვე განვიხილეთ დიონისე ალექსანდრიელის შრომის, სათაურით “აღთქმათა შესახებ”, პირველი მნიშვნელოვანი ფრაგმენტი, რაც უშუალოდ ქილიასტი ნეპოტის და მისი ნაშრომის (“ალეგორისტების მხილება”) წინააღმდეგაა მიმართული. მეთოდოლოგიაც, ჩამოყალიბებული დიონისესგან განვიხილეთ, იმასთან დაკავშირებით, თუ რა გზით შეიძლება დასნეულებული, მაგრამ ჯერ კიდევ გადარჩენის შესაძლებლობის მქონე ეკლესიის სულიერი ნაწილის შველა და შემორიგება დედა ეკლესიასთან.

203

ჩვენი წინა სამი საუბარი ეხებოდა წმინდა დიონისე ალექსანდრიელს და ამ საუბარსაც მის შესახებ წარვმართავთ. საუბრების ამგვარი სიმრავლე გასაკვირი არ უნდა იყოს, რადგანაც დიონისე ალექსანდრიელის პიროვნება მრავალმხრივ გახლავთ ღირსეული. ჩვენ ვნახეთ წინა საუბრებში მისი, როგორც მოძღვრის, პოლემისტის, საღვთო წერილის ერთ-ერთი წიგნის “აპოკალიფსის” რაობის, შემფასებლის, აგრეთვე როგორც არიანელთაგან ცილისწამებულის სახე. ამჯერად შევეხებით მის პიროვნებასთან და მის მოღვაწეობასთან დაკავშირებულ კიდევ ერთ მნიშვნელოვან ასპექტს, ეს გახლავთ სქოლიასტობა, კომენტირებანი, განმარტებითი, ძველ ქართულად თარგმანებითი, მოღვაწეობის ნიმუშებს. ანდა, რამდენადაც ამჯერად ერთ კონკრეტულ ნიმუშს ვეხებით, ნიმუშს დაკავშირებულს დიონისე ალექსანდრიელის სახელთან.