მინუციუს ფელიქსი - ოქტავიუსი1. როცა ვიგონებ ჩემს საუკეთესო მეგობარს, ოქტავიუსს, და მეხსიერებაში აღვადგენ ყველაფერს, რაც ამ ადამიანის მომხიბვლელობასა და ღირსებას შეეხება, რაღაცნაირად მგონია, რომ იმას კი არ ვიგონებ, რაც მოხდა და დასრულდა, არამედ თავად ვბრუნდები წარსულში. მისი სახე ღრმად აღიბეჭდა ჩემს მეხსიერებაში და ყველაზე უსათუთეს გრძნობებს შეერია. ტყუილად არ დაგვიტოვა ამ საოცარმა და წმინდა ადამიანმა განუზომელი სევდა. მასაც მეტისმეტად ვუყვარდით. ჩემი აზრები - დადებითიც და უარყოფითიც - ყოველთვის მისას ემთხვეოდა, წვრილმანი იქნებოდა თუ რაიმე სერიოზული საკითხი. ისე, რომ იფიქრებდი, ამ ორ ადამიანში ერთი და იგივე სულია განაწილებულიო. იგი ყოველთვის თანამიგრძნობდა, სიყვარულშიც და მიუტევებელ შეცდომებშიც. როცა ბნელით მოცული წყვდიადის გარღვევით მე გადავლახე უფსკრული და სიბრძნისა და ჭეშმარიტების გზას დავადექი, არა მარტო ჩემი თანამოაზრე გახდა, მისდა სასახელოდ, მაჯობა კიდეც. ახლა, როცა ჩვენს გულთბილ ურთიერთობებს ვიხსენებ, უპირველეს ყოვლისა, მახსენდება მისი საუბარი ცეცილიუსთან, რომელიც მაშინ ცრუმორწმუნეობამ გაიტაცა. თავისი საფუძვლიანი მსჯელობებით ოქტავიუსმა იგი ჭეშმარიტებისაკენ მოაბრუნა. ბოლოს განახლდა (SUNDAY, 16 OCTOBER 2011 17:39) |
||
|