ესრეთ ჯერ არს:

ეკლესიისა სატფურსა მოიღონ და დადვან საკურთხეველსა ზედა და იტყოდიან ფსალმუნსა ამას:

საფუძველნი მისნი მთათა შინა წმიდათასა. უყუარან უფალსა ბჭენი სიონისანი უფროჲს ყოველთა საყოფელთა იაკობისთა. დიდებულ ითქუა შენთჳს, ქალაქო ღმრთისაო. მოვიჴსენო მე რააბისი და ბაბილოვნისაჲ, რომელთა მიციან მე; და, აჰა, ესერა, უცხოთესლნი და ტჳროს და ერი ჰინდოთაჲ, - ესენი იშვნეს მუნ. დედად სიონსა ჰრქუას კაცმან, რამეთუ კაცი იშვა მას შინა, და თავადმან დააფუძნა იგი მაღალმან. უფალი მიმოდაითქუას წიგნითა ერისაჲთა და მთავართა ამათგან, რომელნი იყვნეს მას შინა. ვითარ მხიარულთა ყოველთა მკჳდრობაჲ შენდამი არს.²

ჯერ-არს ახალი იგი საკურთხეველი წმიდასა მას ძუელსა საკურთხეველსა ზედა დადებად და ეკლესიისა სატფურსა, რომელ წართქუან² ფსალმუნი, იტყოდიან პირველსა ფსალმუნსა:

"ვითარ³ საყუარელ არიან...<<⁴.

დასასრული:

"...ნეტარ არს კაცი, რომელი გესავს შენ"⁵.