უწმინდეს და უნეტარეს ძმასა და თანამღვდელს უფალ ადრიანეს, ძველი რომი პაპს, უღირსი ეპისკოპოსი ტარასი უფლისა მიერ გახარებ!

მრავალმხრივ და მრავალგვარად გვასწავლის სახარება, სამოციქულო და მამათა მოძღვრება, რომ სამღვდელო დასში მიღებისას ვერცხლისმოყვარეობა არ უნდა გამოვიჩინოთ. სამღვდელო დასისაგანად ხელთდასმისათვის არ უნდა მოვიხვეჭოთ ოქრო, არ უნდა მივიღოთ ვერცხლი. გვსურს თვალსაჩინო გავხადოთ ეს იმ დამოწმებებით, რომლებიც ამოვკრიბეთ საღმრთისმეტყველო წიგნებიდან და მამათა მოძღვრებიდან. ხელთდამსხმელნი სულის მსახურნი არიან და არა სულის გამყიდველნი. სულიერი მადლის უსასყიდლოდ მიმღებთ უსასყიდლოდვე უნდა მისცენ იგი მათ, ვინც უნდა მიიღოს მათგან, როგორც საუფლო ხმისაგან მიღებული თავისუფლების დამამტკიცებელმა.

კანონები წმინდა კრებისა, რომელიც შეიკრიბა ღმრთის სიტყვის, სოფიაწმინდის სახელგანთქმულ და სახელოვან ტაძარში და დაამტკიცა მეშვიდე წმინდა და მსოფლიო კრება, ხოლო განხეთქილების მოქმედი და მწვალებელი ცდუნება მოსპო

კანონი 1

წმინდა და მსოფლიო მეშვიდე კრებამ განსაზღვრა, რომ თუ იტალილელი სასულიერო პირნი, ერისკაცნი ან ეპისკოპოსნი, განკვეთით ან შეჩვენებით დასჯილნი მთავაერპისკოპოს იოანე პაპის მიერ, იმყოფებიან აზიასა, ევროპასა ან ლიბიაში, ასეთები კონსტანტინეპოლის წმინდა პატრიარქ ფიტისაგანაც უნდა დაისაჯონ საეკლესიო სასჯელის იმავე ზომით, ე.ი. ან განკვეთით, ან შეჩვენებით, ან უზიარებლობით. და თუ ჩვენმა წმინდა პატრიარქმა ფოტიმ, რომელ სამთავროშიც არ უნდა იყოს, დასაჯოს უზიარებლობით, განკვეთით ან შეჩვენებით სასულიერო პირი, ერისკაცი, ან სამღვდელმთავრო და სამღვდელო დასისაგანი, ასევე განკანონების იმავე სასჯელით უნდა დასაჯოს ისინი იოანე პაპმა და მასთან ერთად მისმა რომის წმინდა ეკლესიამ. ხოლო მისთვის წილხვდომილი პატივი სრულებით ნუ მოაკლდება ნურც რომაელთა ეკლესიის ყოვლადწმინდა საყდარს, ნურც მის საყდრის მპყრობელს, ნურც ახლა და ნურც ამის შემდგომ.